تکنیک‌های مختلفی برای اولویت بندی بک لاگ محصول وجود دارد. ما در این مقاله روش اولویت بندی مسکو را شرح می‌دهیم. در مقاله‌های دیگر آوات در مورد روش اجایل و اسکرام نوشته ایم. برای مطالعه بیشتر در این زمینه مقاله‌های دیگر آوات با عنوان متدولوژی اسکرام و مزایای آن و ۸ مزیت استفاده از اجایل را مطالعه کنید.
روش اولویت بندی مسکو دقیقاً چیست؟
روش اولویت بندی مسکو یکی از تکنیک‌هایی است که به منظور اولویت بندی بک لاگ‌های محصول از آن استفاده می‌شود. مسکو در واقع شامل حروف اول نام چهار دسته از نیازمندی‌ها یا اولویت‌های ما است: Must have، Should have، Could have و Won’t have. عده‌ای هم حرف W را به کلمه Wish به معنای آرزو ربط می‌دهند. جزئیات این روش را می‌توانید در کتابچه راهنمای روش توسعه سیستم پویا (DSDM) ببینید. برای مشاهده کتابچه به سایت Agile Business مراجعه کنید.
این روش توسط یک متخصص نرم افزار به نام Dai Clegg ایجاد شد. او چارچوبی را طراحی کرد که به افراد تیمش در اولویت بندی وظایف، حین کار بر روی پروژه‌های توسعه محصول کمک می کرد. اما در حال حاضر روش مسکو توسعه یافته و از آن برای طیف وسیعی از پروژه ها استفاده می‌شود.
روش اولویت بندی مسکو چگونه کار می‌کند؟
قبل از اجرای روش MoSCoW لازم است چند اقدام زیرساختی انجام دهید. در گام اول باید تیم توسعه محصول و ذینفعان کلیدی، بر روی اهداف و عوامل اولویت بندی به توافق برسند. سپس باید در مورد این که کدام موارد در اولویت قرار دارند، مذاکره کنند و به نتیجه برسند. در این مرحله تیم اجایل باید در مورد چگونگی حل و فصل هر گونه اختلاف نظر در اولویت بندی هم صحبت کند. لازم است نحوه حل و فصل اختلافات را قبل از بروز آنها مشخص کنید. در نهایت، شما باید در مورد اینکه چه درصدی از منابع را می‌خواهید به هر دسته اختصاص دهید، به اجماع برسید.
دسته بندی اولویت‌های روش مسکو
همانطور که گفتیم، مسکو در واقع شامل حروف اول نام چهار دسته از نیازمندی ها یا اولویت‌های ما است: Must have، Should have، Could have و Won’t have. در ادامه هر کدام از این دسته‌بندی‌ها را شرح می‌دهیم.
اولویت‌های Must have
همانطور که از نام آن پیداست، این دسته شامل ابتکاراتی است که برای تیم شما ضروری هستند. اولویت هایی که در این دسته قرار می‌گیرند، شامل نیازهای غیر قابل مذاکره پروژه یا محصول شما هستند. اولویت‌های ضروری، تیم را ملزم به انجام یک کار اجباری می‌کند. اگر مطمئن نیستید که چیزی به این دسته تعلق دارد یا نه، از خود بپرسید که محصول بدون آن کار می‌کند یا نه. اگر پاسخ شما به این سوال منفی است، با یک اولویت Must have طرف هستید.
اولویت‌های Should have
اولویت‌های این دسته یک گام پایین تر از اولویت‌های ضروری قرار می‌گیرند؛ یعنی اگرچه برای محصول یا پروژه ضروری هستند، اما حیاتی نیستند. این موارد حتی اگر کنار گذاشته شوند، محصول یا پروژه همچنان کار می‌کند. هرچند وجود آنها معمولاً برای پروژه ارزش افزوده به همراه دارد.
اولویت‌های Could have
یکی از راه‌های شناسایی اولویت‌های این دسته در روش مسکو، این است که داشتن این اولویت ها خوب است، اما داشتن آنها برای محصول نهایی ضروری نیست. در عین حال اگر کنار گذاشته شوند، تاثیر آنها بر محصول نهایی کمتر از اولویت Sholud have است. بنابراین اگر مواردی که در دسته Must و Should قرار می‌گیرند بیشتر از حد انتظار باشند، اولین چیزی که کنار گذاشته می‌شود، مواردی هستند که در دسته Could have قرار می‌گیرند.
اولویت‌های Won’t have
یکی از مزایای روش مسکو این است که مشخص می‌کند شما چه چیزی را در محصول نهایی پیاده سازی نخواهید کرد. مزیت این اولویت این است که مشخص می‌کند شما (در حال حاضر) چه انتظاراتی از محصول نهایی نباید داشته باشید، اگرچه ممکن است این اولویت ها در طول زمان از دسته Won’t have خارج شوند و در دسته‌های دیگر قرار بگیرند. برخی از مواردی که در این اولویت قرار می‌گیرند، در آینده اولویت بندی خواهند شد؛ در حالی که برخی دیگر اصلا پیاده سازی نمی‌شوند. می‌توانید یک گروه بندی دیگر هم در نظر بگیرید و این دو نوع اولویت را از یکدیگر متمایز کنید.
روش MOSCOW چطور به ما کمک می‌کند؟
اگرچه Dai Clegg روش مسکو را برای کمک به اولویت بندی وظایف در زمان محدود تیمش توسعه داد، اما این روش در موقعیت هایی که تیم با محدودیت هایی غیر از زمان رو به رو می‌شود هم کاربرد دارد.
اولویت بندی بر اساس محدودیت بودجه ای
اگر عامل محدود کننده تیم توسعه یک ضرب الاجل زمانی نباشد، بلکه بودجه محدودی باشد که توسط شرکت تحمیل شده است چه؟ در این صورت روش اولویت بندی مسکو چه کمکی به تیم می‌کند؟ در چنین شرایطی لازم است اولویت هایی که سازمان در حال حاضر توانایی تامین بودجه پیاده سازی آنها را دارد، در دسته Must قرار بگیرند. مواردی که با بودجه فعلی قابل پیاده سازی نیستند، در دو دسته دیگر قرار می‌گیرند. روش مسکو با مدیر محصول تیم اجایل کمک می‌کند تا بتواند تشخیص بدهد که چه مواردی در حال حاضر می‌تواند تکمیل کند.
اولویت بندی بر اساس مهارت‌های تیم
یکی دیگر از محدودیت هایی که تیم توسعه ممکن است با آن رو به رو شود، مهارت‌های اعضای تیم است. اگر اعضای فعلی تیم توانایی پیاده سازی مواردی را ندارند، مدیر محصول می‌تواند این موارد را در اولویت‌های بعدی قرار دهد؛ تا زمانی که اعضای جدید با مهارت‌های لازم به تیم ملحق شوند و آن اولویت ها در دسته Must قرار بگیرند.
اولویت بندی بر اساس نیازهای رقابتی
ممکن است مدیر محصول تصمیم داشته باشد موارد جدیدی را به محصول اضافه کند تا در عرصه رقابت، از شرکت‌های رقیب عقب نماند. اما در عین حال تیم اجرای هم ضرب الاجل‌های سختی دارد. در چنین شرایطی می‌توان با استفاده از روش MOSCOW تعیین کرد که کدام جنبه برای سازمان اهمیت بیشتری دارد. چون با پایبند بودن به اولویت‌های قبلی ممکن است سازمان عرصه رقابت را به شرکت‌های دیگر واگذار کند. اگر نیازهای رقابتی اولویت بالاتری داشته باشند، می‌توان همه چیز را به طور موقت به تعویق انداخت و به اسپرینت‌های بعدی منتقل کرد.
View this post on Instagram
معایب روش اولویت بندی مسکو کدام است؟
عیب وی جمله بگفتی، هنرش نیز بگو! اگرچه بسیاری از تیم‌های محصول و توسعه، روش مسکو را در دستور کار خود قرار داده اند، اما با این حال این رویکرد معایبی هم دارد که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد. معایب روش مسکو را در ادامه شرح می‌دهیم:
اولویت بندی نادرست می‌تواند منجر به قرار گرفتن وظایف در دسته‌های اشتباه شود
یکی از انتقادات رایج علیه مسکو این است که متدولوژی عینی برای رتبه‌بندی اولویت ها ارائه نمی‌دهد. افراد تیم باید از روش‌های تحلیل و ارزیابی هم استفاده کنند. به عنوان یک راه حل جایگزین می‌توان از روش‌های اثبات شده امتیازدهی وزنی استفاده کرد. این صورت همه چیز بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای هزینه و فایده اولویت بندی می‌شود و احتمال خطا تا حد زیادی کاهش می یابد.
بی توجهی به برخی از ذینفعان می‌تواند منجر به قرار گرفتن اقلام در دسته‌های اشتباه شود
برای این که بتوانید همه چیز را به درستی اولویت بندی کنید و اطمینان داشته باشید که چیزی را از قلم نمی اندازید، لازم است همه ذینفعان را در نظر داشته باشید. به عنوان مثال ممکن است به یک نماینده از تیم فروش نیاز داشته باشید تا به شما اطلاع دهد که خریداران احتمالی، به یک ویژگی جدید تا چه حد اهمیت می‌دهند. اطلاع از چنین مواردی قطعاً در اولویت بندی شما تاثیرگذار خواهد بود.
تعصب تیمی یا فردی می‌تواند اثربخشی روش مسکو را تضعیف کند
از آنجایی که مسکو یک روش امتیازدهی عینی نیست، اعضای تیم شما ممکن است قربانی نظرات شخصی و غیرحرفه‌ای شوند. یکی از ریسک‌های استفاده از اولویت‌بندی MoSCoW این است که یک تیم به اشتباه فکر می‌کند که یک روش عینی برای اندازه‌گیری موارد موجود در فهرست یافته است. در حالی که تیم شما در کنار مسکو، به یک چارچوب عینی و ثابت برای رتبه بندی نیاز دارد. این تنها راه برای به حداقل رساندن تعصبات فردی در تیم است.
بهترین روش برای استفاده از اولویت بندی مسکو چیست؟
اگر تصمیم دارید از اولویت بندی مسکو استفاده کنید، ملاحظاتی وجود دارد که باید به خاطر داشته باشید. گنجاندن این موارد در فرآیند اولویت بندی، به تیم شما کمک می‌کند تا ارزش افزوده بیشتری را از پیاده سازی این روش به دست بیاورید.
یک سیستم رتبه بندی یا امتیازدهی هدف را انتخاب کنید
به یاد داشته باشید که روش مسکو به تیم شما کمک می‌کند اقلام را در دسته‌های مناسب دسته بندی کند؛ اما به شما راهکاری ارائه نمی‌دهد که بدانید کدام اولویت در کدام دسته باید قرار بگیرد. برای تشخیص این موضوع، شما به یک روش رتبه بندی جداگانه نیاز دارید که برخی از آنها عبارتند از امتیازدهی وزنی یا مدل کانو.
فرآیند مسکو را در سازمان خود به اشتراک بگذارید
اگرچه روش مسکو به اولویت بندی در تیم شما منجر می‌شود، اما لازم است سازمان هم به این اولویت بندی واقف باشد و الزامات کار شما را درک کند. اولویت بندی مسکو روش ملموسی است که از تصمیمات شما در سطح سازمان دفاع می‌کند. اگر سازمان ار دلیل تصمیمات شما درک درستی داشته باشد، دیگر نیازی نیست به همه ذینفعان توضیح بدهید که چرا اولویت‌های خود را تغییر داده اید.
روش اولویت بندی مسکو یک روش رایج و محبوب در میان مدیران محصول تیم‌های اجایل است. با این حال گزینه‌های دیگری هم برای این منظور وجود دارد. انتظار می‌رود که به عنوان مدیر محصول به همه این روش‌ها تسلط داشته باشید و بسته به موقعیتی که تیم شما در آن قرار دارد، از روش مناسب برای اولویت بندی یوزر استوری‌های بک لاگ محصول استفاده کنید.
منبع: productplan